30 jaar geleden is het. Als ik huiswerk moest maken, schoof ik het steevast aan de kant. Dat zou ik de volgende dag wel doen, op weg naar school. In de bus, of nog even snel tussendoor in de pauze. Ik had wel belangrijker dingen aan mijn hoofd!

Ik wist wat ik na de Havo zou gaan doen, welke vervolgopleiding ik ging kiezen, en hoe mijn leven er verder zou gaan uitzien. Om me daarop voor te bereiden keek ik elke zondag de modeshows op de BBC, nam ik elk ontwerp in me op en schetste ik vervolgens (onder huiswerktijd) mijn eigen ideeën op papier.

Want daar lag mijn toekomst: op de catwalk. Niet als model, nee, als modeontwerpster. En net als bij de grote shows zou ook in mijn show het laatste model het meest fantastische ontwerp dragen: de trouwjurk, de kroon op mijn werk.

Maar het leven trekt soms haar eigen plan. En dan gaan de dingen anders dan hoe je droomde. Zo ging het ook bij mij.

Toch bleef één ding hetzelfde: de droom.

Of…

Nee, hetzelfde bleef hij niet. Hij veranderde wel degelijk. Maar de inspiratie om te ontwerpen bleef.

Toch blijft in 30 jaar tijd niets hetzelfde. De wereld verandert. En ikzelf ben ook veranderd.

Ik kan me mijn favoriete blouse van toen nog herinneren, van zwarte viscose. Een stofje van de markt. Ondertussen weet ik dat stofjes van de markt de hele wereld over gegaan zijn, zoals de meeste kleren dat doen. Dat deze stofjes zorgen voor dingen die ik niet wil meehelpen veroorzaken:

(Wil je de video niet kijken, kijk dan in elk geval even goed naar de afbeelding om het effect te zien van de mode-industrie op de natuur)

Die wetenschap heeft een enorm gevolg gehad voor de manier waarop ik naar kleding in het algemeen en naar mode in het bijzonder kijk. Jarenlang had het tot gevolg dat ik liever koos voor iets uit een tweedehandswinkel dan voor iets nieuws.

Na jaren in “andermans kleren” gelopen te hebben, kriebelde het meer dan ooit.

Ik wilde voelen hoe anders het kan. En dat wilde ik bovendien ook aan anderen laten zien.

De wens om mooie nieuwe kleding te bezitten, die begrijp ik wel. Maar ik denk dat er een betere manier is dan door de laatste mode te kopen en te dragen. Een veel betere zelfs.

Door op zoek te gaan naar kleding die echt bij je past. Op alle mogelijke manieren. Door van je kleding iets echt persoonlijks te maken. En zo dat je tegelijkertijd je impact op het milieu op het gebied van kleding minimaliseert. Zónder daarvoor concessies te doen op het gebied van schoonheid, stijl en comfort. Die zoektocht leidde mij de wereld van de slow fashion in en jou waarschijnlijk ook, anders las je dit artikel niet.

Slow fashion biedt voor iedereen enorm veel mogelijkheden om uit te kiezen. Ondanks dat er ook beperkingen zijn.

Ik ontwerp mijn kleding nu niet alleen, ik maak haar ook. En ik kies daarvoor materialen waarvan ik weet waar ze vandaan komen. Ik mix & match daarvoor met stoffen van bedrijven die het beste met de aarde voor hebben en stoffen gemaakt van materialen die ik ofwel zelf verbouwd heb, of waarvan ik gezien heb waar ze groeiden. Het is een alsmaar voortdurende weg met groeikansen en leermomenten.

De kennis die ik daarbij ondertussen heb opgestoken en nog zal opsteken, geef ik graag door via de Slow Fashion Academy.

Als je ook graag bewust je kleding wilt kiezen, zodat je het milieu zo min mogelijk belast. Dan is de eerste stap om te ontdekken wat je goed staat. Zo voorkom je miskopen of mismaaksels. Een gemakkelijke eerste stap die je bovendien heel veel voldoening geeft, omdat je het resultaat direct in de spiegel terug ziet.

In het e-book Ontdek Welke Kleding Perfect Bij Je Past leg ik je uit waar je op kunt letten. Je kunt het e-book onderaan deze pagina aanvragen. Helemaal gratis!